.jpg)
Hastalıklardan ari başlangıç materyali patates tarımının en önemli kısmıdır.Yetiştirilecek patates çeşitlerinde bölge, iklimsel faktörler, Pazar durumu gibi birçok unsur etkili olmaktadır. Yetiştirici, nasıl bir ürün elde etmek istediğine önceden karar vermeli, üretim amacını öncede belirlemelidir. Bu kararı verirken üretim yapılan bölgenin şartları dikkate alınmalıdır. Sanayilik, yemeklik, veya tohumluk üretim durumuna göre ekilecek çeşite karar verilmelidir.
Kaliteli ve hastalıksız tohumluk kullanmak patateste önemli ve zorunlu bir durumdur. Patates tarımında yüksek verim alabilmek için yüksek verimli çeşit kullanma kadar sağlıklı tohumluk yumruların kullanılması da önemlidir. Seçilen çeşit ne kadar yüksek verim potansiyeline sahip olursa olsun, eğer tohumluk yumrular sağlıklı ve istenilen özelliklere sahip değilse hedeflenen verime ulaşmak mümkün olamaz.
Patates hastalıkları genellikle yumrularla taşınmakta ve hastalıkların belirtilerini yumru üzerinde çıplak gözle görmek mümkün olmamaktadır. Bu nedenle dikimde kullanılacak tohumluk yumruların sertifikalı olmasına büyük özen gösterilmelidir. Türkiye’de patateste elit ve orijinal tohumluk üretimleri yeterli seviyelerde olmayıp bu durum tohumluk üretim zincirinde kopmalara neden olmaktadır. Ülkemizde patates ekim alanları için 2010 yılı için 450.000 ton sertifikalı tohumluk ihtiyacı varken üretilip, dağıtılan miktar ise 70.000 ton olmuştur.
Patates verimi ve üretimi artırmak veya en azından aynı seviyede tutabilmek için her 3 yılda bir tohumluğun değiştirilmesi ve virüsten ari tohumluk kullanılması gerekmektedir. Genel olarak ülkemizde verimi kısıtlayan ana faktör çeşitten ziyade tohumluktur. Türkiye önemli bir patates üreticisi konumunda olmasına rağmen ıslah edilmiş yerli çeşitlerin azlığı, Almanya ve Hollanda gibi ülkelerden getirilen çeşitlerin kullanılıyor olması, adaptasyon kabiliyeti yüksel bile olsa iklimsel farklılıklar sebebiyle patateste verimi düşürebilmektedir.
